KBS Kobylin
Józef Łukaszewicz twierdził, że bractwo w Kobylinie mogło być już w XV w., jednak w XVI w. śladów po nim brak. Dopiero 17 maja 1693 r. Bogusław i Jan Leszczyńscy potwierdzili statut bractwa. „Ponieważ pamięć ludzka według biegu natury, która jest i niedługo trwa a niszczeje, iż kiedyby na potomstwo czasu po nas będącym co takowego potrzeba było wiedzieć, pismem to opatrzeć i przez pewne konsygnacye, terminowanie i naznaczenie, musi to bydź onym od nas zostawiono i do wieczności ich przywiedziono. Przetoż my Bogusław z Leszna Leszczyński, biskup natenczas łucki, także Rafał z Leszna Leszczyński, wojewoda poznański ect. panowie dziedziczni na Kobylinie, Zdunach, Jutrosinie ect. Wiadomo czynimy i zeznawamy niniejszem pisaniem, że nam poddani nasi Bractwa strzeleckiego w Kobylinie jednostajnie wszystkich Braci zezwoleniem i prośbą dla otrzymania w Bractwie swem porządku i rządu dobrego, także dla pobudki do takowego ćwiczenia drugich młodszych mieszczan, supplikowali a następujące artykuły do przejrzenia, approbowania, potwierdzenia i pieczęcią naszą herbową roborowania podali, których im z dobrym namysłem i rozważeniem we wszystkich punktach i klauzulach in genere, in specie tern pisaniem naszem pozwalamy i ratyfikujemy i im zupełną moc i utwierdzenie dawamy, quae sunt de verbo ad verbum ut sequntur” – głosił statut. By być członkiem bractwa w Kobylinie, trzeba było dać parę ortów wkupnego i grosz wpisowego. Z kolei, by wystąpić, należało wyłożyć 12 groszy. O tytuł króla strzelać mógł tylko mieszczanin. Każdy mógł strzelać tylko trzy razy. Bractwo nie zostało reaktywowane po II wojnie światowej.
Łukasz Cichy
